Een grotere duim? Misschien zit je smartphone daar wel voor iets tussen

Deze studie van het Britse mobieletelefoniebedrijf O2 veroorzaakte een hoop ophef. Het onderzoek werd besteld om verschillende belangrijke gedragswijzingen te bestuderen sinds de smartphone in ons leven is gekomen. Maar niet alleen onze gewoonten zijn veranderd, ook onze duimen zijn geëvolueerd.

De meest opzienbarende conclusie in dit rapport: onze duimen zijn nu gespierder dan voor de komst van de smartphone. Andere verrassing: de deuk in onze pink is groter geworden.

Vooral jongeren worden getroffen (nu nog)

Volgens dit boeiende onderzoek dat uitgevoerd werd bij ruim 2.000 personen volstond een decennium om de vorm van onze vingers te veranderen. We gaan ervan uit dat we onze smartphone ongeveer 2 uur per dag gebruiken (anderhalf uur in België, volgens het digitale rapport van We Are Social). Dat gsm-gebruik ligt aan de basis van de snelste mutatie in de menselijke morfologie ooit.

Of je nu links- of rechtshandig bent, de duim die je het meest gebruikt kan tot 15 % in volume groeien. Dit bewezen fenomeen is al goed merkbaar bij net geen 15 % van de jongeren tussen 15 en 34 jaar, maar de rest van de bevolking blijft niet achter. Al hangt alles natuurlijk af van de tijd die een persoon op zijn telefoon of tablet doorbrengt.

Ook zien we een deuk in onze pinken ontstaan. Die kromming is te wijten aan de manier waarop we onze smartphone vasthouden.

Kunnen we onze duim dan trainen? In zekere zin wel, beweert Nicola Goldsmith, een gespecialiseerde handtherapeute die ook deelnam aan de studie. Goldsmith: "De spieren van onze duim zijn bijzonder complex, want ze zitten zowel aan de basis van de duim als in de voorarm. Swipen kan een gunstige invloed hebben op de spierkracht en de duim in volume doen toenemen. Het onderzoek toont aan dat de vastgestelde veranderingen – bijvoorbeeld een grotere duim – langzaam maar zeker normale evoluties worden."

Maar met de opkomst van de spraakassistent kunnen we onze telefoon dingen (berichten, commando's) dicteren, waardoor dit fenomeen even snel weer zou kunnen verdwijnen als het is gekomen. Misschien komt dat wel onze stembanden ten goede?