Een Belg in de NBA

Wat is jouw verhaal? Hoe belandde je van ons kleine landje in de NBA?
Goh, dat is best een lang verhaal. Elke stap in ons leven stuurt ons in een bepaalde richting. Als kind sloot ik me aan bij BCB, een klein clubje uit Laken. De voorzitter, Maurice Poppe, was een bijzonder groot basketbalfan, ook al omdat het een sport is die culturen dichter bij elkaar brengt.
Op mijn zestiende moest ik geopereerd worden aan mijn knie. Dat deed me beseffen dat ik niet mijn hele leven lang zou kunnen basketten. Na die blessure moest ik negen maanden revalideren. En toen ik eindelijk terug op het veld stond, was ik veel van mijn flexibiliteit en reactiesnelheid kwijt. Ik bleef de pijn voelen in alles wat ik deed.
Ik belandde uiteindelijk in Mechelen, in een eerstedivisieclub die ook Europees speelde. Na mijn blessure werd sport een manier om de wereld te ontdekken.
Het was trouwens in die periode dat ik Fred Young leerde kennen, de Amerikaan achter 'Format Sports', die al een jaar of twintig in België woont. Ik vroeg hem of hij me kon helpen de oversteek te maken. En zo geschiedde. Aan de andere kant van de oceaan kreeg ik de kans om me te bewijzen in de NCAA (de wachtkamer van de NBA) en me gewoon te amuseren. Ik kwam er ook in aanraking met andere culturen en dingen die we in België niet kennen.
Sindsdien ben ik gebeten door de reismicrobe, te meer omdat het zo'n leuke manier is om nieuwe mensen te leren kennen met wie ik mijn passie kan delen.
Daarna speelde ik als prof in België, maar mijn fysieke problemen eisten al snel hun tol. Toen ik 25 was, nam ik afscheid van het profbestaan en begon ik na te denken over mijn toekomst.
Ik zei bij mezelf: "Ik neem de beslissing om vroeger te stoppen met basketbal spelen omdat ik wil slagen in mijn overgang van speler naar trainer." Ik kwam immers vaak in contact met oud-spelers die een grote carrière hadden uitgebouwd maar die alle moeite van de wereld hadden om het als coach te maken. Mijn nadeel moest een voordeel worden in mijn nieuwe professionele carrière. Wie hoog klimt, kan nu eenmaal laag vallen.
Als Belg van Congolese afkomst was het voor mij ook belangrijk om naar Congo terug te keren. Ik ontmoette er mensen van de NBA en mensen die de NBA kenden. Dankzij hen kon ik verschillende oefenkampen en clinics - oefenkampen die zich toespitsen op een bepaalde basketbaldiscipline - in Afrika organiseren. Op een avond ontving ik een mail van de San Antonio Spurs (hier) waarin ze uitlegden dat ze op zoek waren naar een scout voor Afrika. Ik slaagde voor de proeven en kreeg een contract voor drie jaar. Daarna werd ik benaderd om in een project te stappen om Indische spelers te rekruteren en ontwikkelen.

En wat vind je van het basketbal in België?
Volgens Jacques is het Belgische basketbal een sterk product. Hij is onder de indruk van sommige talenten, zoals bijvoorbeeld Hans Vanwijn. Die speelde overigens de pannen van het dak tijdens het Orange All Star Game, waarover ik hier verslag uitbracht. Hij ziet toekomst in ons kampioenschap, maar dan moet er wel duurzaam in geïnvesteerd worden. Zowel op het vlak van sponsors - zoals Orange - als in de betrokkenheid van de spelers in hun gemeenschap.

Alleen zo inspireer je massa's...

[]
De Championship Ring van toen Jacques voor de San Antonio Spurs werkte.
[]
[]