De TV-week van Josefien de Bock

Ik ben niet zo’n fervent tv-kijker doordat ik ’s avonds vaak bezig ben met mijn blog, ga sporten, afspreek met vrienden of gewoon geniet van een goed boek. Toch zijn er een paar tv-programma’s die ik met veel belangstelling en plezier volg. Die programma’s neem ik op, want ja, meestal kijk ik uitgesteld, op het moment dat voor mij het best past.

Op zondagavond ben ik het liefst van al thuis om het weekend in alle rust en gezelligheid af te sluiten. Een programma als Sorry voor alles (één) is ideaal hiervoor! Een maand lang wordt het leven van een onbekende, nietsvermoedende Vlaming in handen genomen door een team van televisiemakers. Ik vind het een schitterend format dat geweldige televisie oplevert. Afgelopen zondag zat ik lekker te relaxen in de zetel na de Brussels Half Marathon en vond ik het zalig om te zien hoe de West-Vlaamse flapuit Hélène een maand lang in het ootje genomen werd. Elke week is er ook wel een of andere Bekende Vlaming bij het complot betrokken. Deze week waren het Koen Crucke en Jo Vally en zij deden dat met verve!

Van een spannende serie kan ik enorm genieten, veel meer dan van een “gewoon” programma. Samen met mijn vriend volg ik The bridge, een Scandinavische thrillerserie op Canvas die inmiddels aan het derde seizoen toe is. Deze week bekeken we de ontknoping en ik zat echt aan het scherm gekluisterd. Zo spannend was het! Een echte aanrader. Ik heb veel sympathie voor het hoofdpersonage Saga Noren, een ietwat brutale en weirdo agente die deep down heel gevoelig en lief is (ze lijdt aan het syndroom van Asperger). Ik vind het jammer dat de serie nu gedaan is, hopelijk komt er een vierde seizoen.

Gelukkig staan er nog een paar andere series klaar bij de opgenomen programma’s: Les revenants (seizoen 2) en The leftovers (seizoen 2), allebei op Canvas. Twee zeer beklijvende series die me ongetwijfeld weer slapeloze nachten gaan bezorgen omdat ik er zodanig mee in mijn hoofd zit J Wanneer ik thuis ben op vrijdagavond, pik ik ook graag een aflevering mee van Midsomer murders op één. Ik hou van dat typisch Britse sfeertje, de taal en het contrast tussen de vredige, ogenschijnlijk rustige setting en de gruwelijke moorden die er gebeuren.

Naast entertainende tv-shows en spannende series hou ik ook wel van wat brainless vermaak op tijd en stond. Daarvoor stem ik op woensdag af op Vijf. Eerst tranen van het lachen met Jani’s onvergetelijke oneliners in Zo man zo vrouw (deze week: “Weet je wat er slechter is dan Buffalo’s? Valse Buffalo’s!” en “In de jaren ’90 waren de drugs zo goed dat de kledij niet meer uitmaakte”) en later op de avond binnenkijken bij de it-girls van Pink ambition. You love them or you hate them, ik vind de meisjes nogal verwaand en excentriek maar tegelijkertijd ook wel leuk. En zijn we stiekem niet allemaal een beetje voyeurs die graag eens zien hoe het eraan toegaat in het (luxe)leventje van anderen? J