Ben je tussen 45 en 65 en wil je niet ouder worden? Vijftigers als de nieuwe tieners, het fenomeen bestaat. In Frankrijk hebben ze zelfs een toepasselijke naam: quincados [quinquagénaire (vijftiger) + adolescent (tiener)]. Ben jij een quincado?
Tussen 1959 en 2019 is de levensverwachting met 15 jaar toegenomen. Dus ja, we zijn er met z'n allen merkbaar jonger op geworden; we kunnen langer genieten van het leven en en we blijven langer gezond. De nieuwe generatie van vijftigers is vastbesloten om zich niet te laten afremmen door hun leeftijd.
Serge Guérin, een Franse socioloog die gespecialiseerd is in senioren, publiceerde onlangs nog een boek over het onderwerp, dat zo goed werd verkocht dat het ook in andere talen vertaald zal worden. In zijn ogen zijn we nog ver verwijderd van karikaturen zoals cougars en milfs. We hebben eerder te maken met "eeuwige tieners die de dag plukken, ook nog na hun vijftigste". Doe zelf de test: sla de deuren van een kledingwinkel open. Je zal er tegenwoordig evenveel jongvolwassenen als vijftigplussers aantreffen... in dezelfde rayons.
Ze doden niet de tijd, maar... de verveling
Nooit eerder zagen we zoveel vijftigers reizen, ondernemen, rondtrekken, de kunstenaar in zichzelf ontdekken. Verouderen is niet meer achteruitgaan, maar een nieuwe toekomst schrijven.
Het grote verschil met 1959 is dat de persoon die we nu als oudere bestempelen niet noodzakelijk door het leven getemd is. Integendeel, hij heeft weer meer zin. Zin om dingen te ontdekken, om zich te laten verrassen. Mannen, vrouwen, iedereen wil jong blijven.
Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat zoveel vijftigplussers de smartphone en het internet omarmen, zelfs om een nieuwe liefde te vinden: het aantal datingsites en -apps voor vijftigplussers schoot dan ook als paddenstoelen uit de grond. Scheidingen, nieuw samengestelde gezinnen: daten wordt minder ingewikkeld, en wel even eenvoudig als voor jongeren. Internet hebben volstaat.
Ook bedrijven herzien hun mening
Vroeger werden 45-plussers door bedrijven gezien als werknemers die ze liever kwijt dan rijk waren. Ze omscholen of opleiden was onbegonnen werk. Beetje bij beetje wordt ook die mening bijgesteld. Een quincado is niet langer een probleem, want hij vertraagt het werk niet. Integendeel, hij is rijk aan expertise en ervaring, zeker in vergelijking met de jongere generaties die nog groen achter de oren zijn.
Jong en 'oud' gaan minder met elkaar in de clinch, omdat ze elkaar ook beter aanvullen. Bepaalde sociologen zijn de mening toegedaan dat quincados bang zijn dat ze hun eigen ouders plots in zichzelf zullen herkennen als ze toch zouden verouderen. Ze willen langer jong blijven, omdat ze op die manier dichter bij hun kinderen en kleinkinderen kunnen staan dan hun ouders, 30 à 40 jaar geleden.
